kukiełki i koty

kukiełka jakaś mi się jawi
kotem mnie nazywa
mówi do mnie człowieku
a ja pragnę tylko ciebie
po mojej jasnej stronie

smutno mi

smutno mi boże
doskwieram samotności
w otoczeniu mnie

przytul mnie

przytul mnie
choć na chwilę
utulaj przy sercu
na tę ostatnią chwilę
tę chwilę przed ...

brak

żebyś wiedziała
jak ciebie
jak mocno
i jak drażliwie
mi ciebie brak

próg

moje serce krwawi
wiara jest nadzieją
nadzieję utraciłem
przyszła samotność
w twardym progu
własnego wyboru

istota

byłem i przebyłem drogę
bojaźni się nie imając
rzuciłem się na tęsknotę
nieobyczajem prawiąc
rzuciłem się tętniąc
zagubiając jedynie
istotę zdarzeń
moich

przegrój

przyszła jedna gwiazda
powiedziała jesteś mój
przyjaciółka moja
w przedboju przegrała

konianie

nie wiara czyni wiarą
przyszły wiary niedoważone
a ty przebrzmiałaś ...
swoim słowem jedynym
choć oczęt twoich
multiplikowalnych
nigdy nie zaponę
i potęsknię za
zapachem maciejki
i końmi
w zarysie
pozostanę
osłem

***

spakowałem
swój żółty plecak
jeszcze nie jadę
bo już naprawdę
nie mam dokąd

grzywacz

bywałem na tej ławce
nie raz spacerując
w przestworzach
w samotności już
w osamotnieniu
dojrzałem kota
nie to był
grzywacz
chiński
usnąłem
sam

mgła ...

jamrozin

czekając na umieranie
dostrzegłem pastel
tak kolorową
twą kolerem
tchnącą ...

most

niewidoczny most rozłożyć
do krainy odpoczynku
bywam teraz
i jestem roztrzęsiony
jakby świat się załamał
w jednym geście
niewidoczny rozłożyć
i przejść po nim
tam do zapamiętania

uśmiech ...

to taki uśmiech przez łzy ...
jutro będzie lepiej ...

chmurka

jak popędzisz z wiatrem
mijając uroki pogody
i niedociągnięcia
niepogody
ja będę
ową chmurką
z tym całusem
dla ciebie
tylko
dla ...

bonzai

ktoś powiedział, że strach ma wielkie oczy, a jednak bojąc się strachu idę przed siebie, może przez gąszcz niewiadomych przebrnę i odnajdę własną polanę z własnym drzewkiem szczęścia po środku ...

fantasmagorie

uleczyć mnie z czegoś
czuję - to niemożliwe
uleczyć mnie z czegoś
dialog - to rozsądne
uleczyć mnie?
tylko brakiem empatii
uleczyć mnie ...

przedmowa ogłoszona

poszukuję kobiety
z cichafranc strawionej
ale cichej jak sam bohdaj
poszukuję bez nałogów
choć nie bywam ortodoksyjny
poszukuję myślącej
byle nie klepała po parapecie
może rano wstawać
i zupa może być
oj zdecydowanie
zasłona
co to kotarą otuli
kiedy jam szał
i psa każe
wyprowadzić
i nie zmusi
do myślenia ...

żyję ...

a bezkres
w przedmowie
myślę zrozumienia

***

chyba jestem sabaką
najzwyklejszą ze zwykłych
dokonuję wyborów
w granicach miski
i jak każdy pies
chce mieć panią

***

mam ...
mię
móc..
mogąc..
mając..
mieć..
mym
może
mniemaniem

człowieczość

Pokonać strach, przejść jeszcze jedną godzinę. Kopnąłem wczoraj cały świat w jego nieobyczaje, przeproszono mnie, błagano, a ja poszedłem do samotni, teraz znów cierpię, ale niepogodzony z brakiem obycia, nie mogący się zgodzić z infantylnym traktowaniem zamknąłem się w sobie. Cierpię zaczynając przestawać ufać komu tam ... właściwie nie ufam już nikomu. Manipulanctwo innych, chodzenie i żłobienie innych i twój strach doprowadzają mnie do nieufności. Wiem, że zaczynam już nic nie wiedzieć. Pozostała mi jedynie nadzieja na człowieczość, jeszcze ciepłą, jeszcze wiatrochłonną, ale człowieczość. Jeżeli nie doznam jej, to już nic mi nie pozostanie ...

chełmność

pokonaj złe demony
zatruj życie zmorom
utulaj w nieprzekorze
bądź moją kulminą
i ukaż się wreszcie
cielesnością prawdy
mojego trwania
w obliczu twoim

cknoto

cknoto tęsknoto
jak obiecanie
jak me przetrwanie
cknoto marnoto
jak me stłamszenie
jak me wyzwanie
cknoto a kto to?

utulam mgłę

tak trudno czekać
tak trudno wypatrywać
tylko chrom, chrom
i zegarek z datownikiem
tak trudno tęsknić
tak trudno
przeglądarka
nie odnalezionych
wierszy
nie napisanych
z tęsknoty
tak trudno być
sczytywać
nie otrzymane listy
tak mi trudno
przytulić mgławe
i tęskne
wyobrażenie
o tobie

komu?

komu to życie potrzebne?
no komu?
wszyscy gnają jak poparzeni
nawet nie zauważą
charczącego w krzakach wróbla
komu to życie potrzebne?
no komu?

niezapamiętanie

może jutro
kawa wypita
przy kominku
może jutro
pełna czaszka
niepotrzebnego
nikomu pyłu
stanie na nim
i podręczy
niezapamiętaniem


(dzisiaj się dowiedziałem, że czasu zaczyna brakować, może jutro będzie go więcej, może jutro ...)

dyskurs życia

głupia, głupia, głupia
tylko ja mądry!
no ba!!!
głupia - mnie
liberalnie wyrzuciła,
chciała bardzo,
ale ja musiałem ...
wyjść!!!
sto metrów dalej
głupia - głupia ...
tylko ja mądry!
No baaaa!
kiedy mówiła kocham
nie zważałem ...
głupia! głupia!
zastrzeliła mnie
zwykłym tekstem,
że znieść może,
ale z obuchem!
to liberałka?
czy franzolka?
zapytałem - ?
olewający jakośik
ten liberalizm ...
głupia, głupia,
tylko dlaczego
bez niej nie żyłem?

***

nie mogę usiedzieć w miejscu
roznosi mnie energia
rozbity jestem jednocześnie
nie mogę usiedzieć w miejscu
drepczę z nogi na nogę
zagłuszam czas
nie mogę usiedzieć
lecę gdzieś gdzie ciepło
szukając jedynie pojednania
mijam tam wyłącznie
magiczne znaki
na drodze przeznaczenia
nie mogę usiedzieć w miejscu
dlatego czym prędzej lecę
odnaleźć ciebie kochana

szukam

szukam kwiatu
szukam liścia
czegokolwiek
co kojarzy
szukam
wąchając
wiatr
jakby miał
przynieść
ciebie

***

chcę abyś wiedziała
jak bardzo uleciałem
pragnę abyś poczuła
jak bardzo mi dobrze
mniemam o mocniej
na zawsze doskonale

idem arvon

pytałaś czy byłem?
byłem u nich
pytali czy będę?
będę kiedyś
był u nich
bordoże
odetchnąłem
i już tylko
śnić mi zostało

tak pragnę

zostałbym i nie wracał
wracając został
tak pragnę ulecieć
i frunąć do bezruchu
w ramionach twoich
tak pragnę

racjonalnie

wiersze duszą piszę, przeżywając każdą chwilę, piszę je nie mając pojęcia dokąd ulecą, albo walną kogo tam,wiersze dla jednej osoby zawsze piszę, reszta je pożera

rymcim...

od wtorku
do poniedziałku
od  czwartku
po wsze środy
szukam jeno
swobody
w zniewoleniu

dna

szukam tego narkotyku
obalającego moje trzewia
odbierającego swobodę
paraliżującego lędźwie

szukam tego narkotyku
choć nigdy nie ćpałem
narkotyku z wybitnie
spersonalizowanym DNA

szaleństwo

popełnię szaleństwo
nie nie powieszę siebie
popełnię szaleństwo
nie nie targnę niczym
popełnię szaleństwo
nie będę włosów rwał
popełnię szaleństwo
na chwilę zapomnę

aby ...

pędź wietrze pędź
unieś mnie jak pierze
czym prędzej
bym dotarł
do krainy
nieboskłonu
i jej kolan

zanim zasnę

moja nadzieja
że czekam
moja nadzieja
że będę
moja nadzieja
że wstanę
znajdując
pomocną dłoń
uniosę się
do góry
moja nadzieja
zanim zasnę
i obudzę się
w pochwale
pana

zapalając się

gdybym był kanciasty

taki z drewna heblowany
drzazgi wszędzie bym zostawiał

twardogłowym umysłem nosił
skrzypiałbym jak stara szafa

zapalając się do ciebie
poszedłbym dawno z dymem

słodka gorycz

zastrzegłem miłość
własną wolnością
w pieśni wybranej losem
i nucę ją wieczorami
kiedy ludzie słuchają
swojej chorej muzyki
słodkie anioły
nadają wtedy goryczy
a drzwi jak skrzypiały
tak będą
nawet tuż po mnie

(w odpowiedzi)

złoty osioł

kawa rozlana po omacku
wpatrując się w błękit
tajemnego uwodzenia
cukier porozsypywany
po okrągłym stole
trzymał drżącą dłonią
w półmroku światła
złota łyżeczka spadła
na piwniczną podłogę
nikt się już nie zastanawiał
że róża ma za krótkie życie
uniósł z oślim uporem
złotą łyżeczkę
wpatrując się w błękit
tajemnego uwodzenia

talk

Tak
rozwinie
Nie
upłynie
Tak
wyrośnie
Nie
przerośnie
Tak
zadbam
intensywnie

dla Niny

w nawiązaniu do dyskusji twórczych 

Marcin Świetlicki 2009 

przegląd piosenki aktorskiej

pachnienie niedopisane ze szyptą lawendy i jaśminu

już wiem jak pachną
twoje dłonie
poczułem je setkami
wysyłanych westchnień
już wiem jak pachną
twoje włosy
kiedy speszona
odwracałaś głowę
od elektronicznej poczty
brakuje mi tylko
zapachu obrazu
który schował się
za mazią monitora
i potwornie dręczy
niedopisaną pustką

drzwi

nie będę ciebie niepokoił
otulę bezpiecznym szalem
rękę podam i drzwi otworzę
te drzwi też - te do serca ...

w głębi

poprowadź mnie
przez pole motyli
łąką przez most
do skraju lasu
poprowadź mnie
w głąb tej puszczy
miniemy maki
i przycupniemy
na na pieńku
patrząc jedynie
sobie w oczy

coś

coś zaszumiało
promykiem okryło
i schowało w chmurach
wypatruje to coś
ale nie mam skrzydeł
żeby z bliska
całkiem to dojrzeć
pochucham więc
żeby mgła opadła
może jeszcze raz
dla mnie zaszumi

trudno nie wierzyć w nic

Raz Dwa Trzy - Trudno nie wierzyć w nic

raz dwa trzy

milczysz
ja czekam
a ty milczysz
raz, dwa, trzy
przełamuje
ciszę

Trochę chmur trochę słońca ...

Michał Bajor - Taka miłość w sam raz 

nie wierzę w chciało

czasami nie wierzę,
że istnieje przeznaczenie
patrzę wirtualnymi oczyma
w wirtualne oczy
zmieniają się
poddają transformacji
i wciąż pięknieją
a ja zasypiam uniesiony
rano wstaję niecierpliwy
żeby cały dzień chodzić
po ścianach domu
po omacku jak ślepiec
szukać barierki
rozbija mnie to wszystko
staję się niecierpliwy
drażliwie dygoczę ...
- jak dziecko
bo tak by się chciało
tak mocno by się chciało
żeby ktoś wreszcie
mnie pokochał

co wtedy powiesz?

co powiesz
kiedy stanę
zdesperowany
na stacji przeznaczenie?

co powiesz
gdy samodzielnie
dotrę do serca
twojej natury?

co powiesz
gdy z nienacka
spojrzę ciepło
w twoje oczy?

co wtedy powiesz?
wiem ...
uciekniesz ...

ululanie

utulałbym
usnuł osnowy
własnej
utulałbym
uniósł
i w utulaniu
ululał

(jej)

za lata minione

ułuda i wieczne zatrwożenie

głupi jestem zawszę daję

i obuch tylko mi zostaje

odciśnięty na karku

potajemnie

półkradkiem

przez wdzięczność

za lata minione

nie zabijając

Za spokój mego snu

"Bez Jacka"

no i teraz też bez Jaśka ...

czarna róża

kiedy mnie już nie będzie
przyjdź do mnie
kiedy ulecę
dmuchnij w moją stronę
pocałunek na gołej dłoni
kiedy w chmurach zawiruję
przyjdź do mnie koniecznie
i przynieś czarną różę
pasującą do pozostawionego
kożucha duszy

droga ślepca w dotyku

oglądam jak świat się kręci
oglądam codzienne zachody

cuda robią ze mnie ślepca

ale widzę własną drogę

wybrukowaną szczerymi

pragnieniami ciepła dotyku

i tylko ja ślepy pomyślałem

że już mogę stać się samotny

spać pora

szałem ciepłym okryty
iwoszem podrobiony
na małe porcyjki
a później lepiony
w kulkę
prasowany
udziergany
na nowo
i odziany
w pidżamę
spać pora
spać

wytchnienie
da wiosna
i cześć

żebym

żeby tylko wystarczyło sił
żebym tylko zdążył
zanim rozwieje wszystko pył
żebym dotarł
spieszyć, spieszyć się
żebym zdążył
bo serce mam
kryształowe ...

(pęka na miliony kawałków)

pokłon sfinksowi

niedaleko kazimierza
ktoś wierszem
zmierza
do mnie?
sfinksowi
zatem się
pokłonię
i mrugnę

zagubiony

zagubiony widzę teraz,
ale kiedyś byłem ślepy
zakłopotany jak dziecko
w obawie przed sobą
przerażony...
nie potrafiłem znaleźć
wszystkich odpowiedzi
na twoje pytania
kochanie...